http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx میلاد امام حسن(ع)
http://feraghat90.blogfa.com/post-154.aspx امام حسن مجتبي (ع) 1
http://feraghat90.blogfa.com/post-156.aspx امام حسن مجتبي (ع) 2
http://feraghat90.blogfa.com/post-890.aspx ز خون جگر باغ لاله کرد
سیره امام حسن مجتبی(ع)
امام حسن مجتبى (ع) گاهى مبالغ قابل توجهی پول يكجا به مستمندان ميبخشيدند تا زندگى آبرومندانهاى تشكيل بدهند و احياناً سرمايهاى براى خود تهيه نمايند و دیگر نیاز نباشد هر روز دست نیاز به سوی این و آن بلند کنند. به دلیل همین بخششهای بینظیر، امام حسن(ع) به «کریم اهل بیت(ع)» شهرت یافتند. پانزدهم ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع) است. این امام همام بیش از هر صفت دیگری به جود و بخشش شهرت یافتهاند و ایشان را «کریم اهل بیت(ع)» نامیدهاند.
ولادت
امام حسن (ع) فرزند امير مؤمنان على بن ابيطالب(ع) و مادرش فاطمه‌زهرا(س)، دختر پيامبر خدا (ص) است. امام حسن (ع) در شب نيمه ماه رمضان سال سوم هجرت در مدينه تولد يافت. ایشان نخستين پسرى بود كه خداوند متعال به خانواده على(ع) و فاطمه(س) عنايت كرد. رسول اكرم (ص) بلافاصله پس از ولادتش، او را گرفت و در گوش چپش اقامه گفت. سپس براى او گوسفندى قربانى كرد، سرش را تراشيد و هم وزن موى سرش - كه يك درم و چيزى افزون بود - نقره به مستمندان داد. پيامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطر آگين كنند و از آن هنگام آيين عقيقه و صدقه دادن به هموزن موى سر نوزاد سنت شد.از امام سجاد علیه السلام روایت است كه «چون حضرت مجتبی علیه السلام به دنیا آمد، جبرییل بر پیامبر اكرم نازل شد و از طرف حق تعالی گفت: چون منزلت امیرالمؤمنین نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است و اسم پسر هارون حسن بوده است، پس اسم او را حسن بگذارید.»مشهورترین كنیه آن بزرگوار «ابومحمّد»، و مشهورترین القاب ایشان «مجتبی» و «سبط اكبر» است.پيامبر اكرم(ص) به حسن(ع) و برادرش حسين(ع) علاقه خاصى داشت و بارها مى‌فرمود كه حسن و حسين فرزندان منند و به پاس همين سخن، امام على(ع) به ساير فرزندان خود مى‌فرمود :«شما فرزندان من هستيد و حسن و حسين فرزندان پيغمبر خدايند». امام حسن(ع) هفت سال و خرده‌اى زمان جد بزرگوارش را درك نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پيامبر (ص) كه با رحلت حضرت فاطمه دو ماه يا سه ماه بيشتر فاصله نداشت، تحت تربيت پدر بزرگوار خود قرار گرفت. ایشان پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصيت آن حضرت، به امامت رسيد و ده سال امامت ایشان به طول انجامید؛ ایشان مقام خلافت ظ‌اهرى را نيز اشغال كرد، و نزديك به شش ماه به اداره امور مسلمين پرداخت. در اين مدت، معاويه كه دشمن سرسخت على (ع) و خاندان او بود و سال ها به طمع خلافت (در آغاز به بهانه خونخواهى عثمان و در آخر آشكارا به طلب خلافت) جنگيده بود، به عراق كه مقر خلافت امام حسن (ع) بود لشكر كشيد.
میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) مبارك
کمالات اخلاقی
امام حسن علیه السلام از هر جهت حسن است. جدّی چون رسول اكرم صلی الله علیه و آله داشت، و پدری چون امیرالمؤمنین، و مادری چون زهرای مرضیه.اگر از همه قوانین مؤثر در تشكیل شخصیت كودك مثل قانون وراثت بگذریم، برداشت فرزند از گفتار و كردار پدر و مادر را نمی‌توانیم انكار كنیم. وقتی جدّی چون رسول اكرم به قدری عبادت كند كه پاهای مبارك او متورم شود و آیه « ما انزلنا علیك القرآن لتشقی»؛ پیامبر ما بر تو قرآن را نازل نكردیم تا به مشقّت بیفتی" در حق وی نازل گردد، سبطی چون حسن تربیت می‌شود كه بیشتر از بیست بار پیاده به مكه می‌رود و در بعضی از سفرها، پاهای مبارك آن حضرت متورم می‌شود. هنگامی كه پدری چون امیرالمؤمنین علیه السلام در دل شب در وسط میدان سجّاده بیندازد و تكبیرها از او شنیده شود و از ترس و ابهت پروردگار عالم بنالد، پسری چون حسن تربیت می‌شود كه موقع وضو گرفتن بدنش می‌لرزد و وقتی وارد مسجد می‌شود با تضرع می‌گوید: «الهی ضیفك ببابك یا محسن قد اتاك المسئ فتجاور عن قبیح عندی بجمیل ما عندك یا كریم» (ای خدا مهمان تو در خانه‌ات آمده است، ای نیكوكار، گنهكار به در خانه تو آمده، ای كریم به خوبی خود از زشتی او بگذر.)مادری چون زهرا(س) دارد كه غذای خود و وابستگان خود را به فقیر می‌دهد، سپس غذا تهیه می‌كند، یتیمی می‌آید و باز غذا را به او می‌دهد و در بار سوم غذا را به اسیر می‌دهد و بالاخره با آب افطار می‌كنند و غذا نمی‌خورند، و آیه مباركه«یطعمون الطعام علی حبه مسكینا و یتیما و اسیرا» ؛ (و غذای خود را كه به آن احتیاج داشتند به فقیر و یتیم و اسیر می‌دهند)در حق آنان نازل می‌شود؛ این ایثارگری را فرزندش حسن به ارث خواهد برد.امام حسن (ع) در كمالات انسانى يادگار پدر و نمونه كامل جد بزرگوار خودبود. تا پيغمبر (ص) زنده بود، او و برادرش حسين در كنار آن حضرت جاى داشتند، گاهى آنان را بر دوش خود سوار مى‌كرد و مى‌بوسيد و مى‌بوييد. از پيغمبر اكرم (ص) روايت كرده‌اند كه درباره امام حسن و امام حسين (ع) مى‌فرمود: اين دو فرزند من، امام هستند خواه برخيزند و خواه بنشينند ( كنايه از اين كه در هر حال امام و پيشوايند ). امام حسن (ع) زمانی که وضو مى‌گرفت و به نماز مى‌ايستاد، بدنش به لرزه مى‌افتاد و رنگش زرد مى‌شد. سه نوبت دارائيش را با خدا تقسيم كرد و دو نوبت از تمام مال خود براى خدا گذشت. گفتهاند: "امام حسن (ع) در زمان خودش عابدترين و بىاعتناترين مردم به زيور دنيا بود". در سرشت و طينت امام حسن (ع) برترين نشانه‌هاى انسانيت وجود داشت. هركه او را مى‌ديد به ديده‌اش بزرگ مى‌آمد و هر كه با او آميزش داشت بدو محبت مى‌ورزيد و هر دوست يا دشمنى كه سخن يا خطبه او را مى‌شنيد، به آسانى درنگ مى‌كردتا او سخن خود را تمام كند و خطبه‌اش را به پايان برد.
ابن عباس كه از امام حسن و امام حسين (ع) مسنر بود، ركاب اسبشان را مى‌گرفت و بدين كار افتخار مى‌كرد و مى‌گفت: اينها پسران رسول خدايند. با اين شأن و منزلت، تواضعش چنان بود كه روزى بر عده‌اى مستمند مى‌گذشت، آنها پاره‌هاى نان را بر زمين نهاده و خود روى زمين نشسته بودند و مى‌خوردند، چون حسن بن على را ديدند گفتند: «اى پسر رسول خدا بيا با ما هم غذا شو». امام حسن (ع) فورا از مركب فرود آمد و فرمود:«خدا متكبرين را دوست نمىدارد». و با آنان به غذا خوردن مشغول شد. آنگاه آنها را به ميهمانى خود دعوت كرد، هم غذا به آنان داد و هم پوشاك. در جود و بخشش امام حسن (ع) روایات متعددی نقل شده است؛ در کتاب "باقر شریف القرشی" در مورد امام حسن مجتبی آمده است: از امام پرسیدند چرا هرگز سائلی را ناامید برنمی‌گردانید؟ فرمودند: من هم به درگاه خدا سائلی هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم. امام مجتبى (ع) گاهى مبالغ توجهى پول را، يكجا به مستمندان مي بخشيد، به طورى كه مايه شگفت واقع مي شد. نكته يك چنين بخشش چشمگير اين است كه حضرت مجتبى (ع) با اين كار براى هميشه شخص فقير را بى نياز مي ساخت و او مي توانست با اين مبلغ، تمام احتياجات خود را برطرف نموده و زندگى آبرومندانه اى تشكيل بدهد و احياناً سرمايه اى براى خود تهيه نمايد. امام روا نمي ديد مبلغ ناچيزى كه خرج يك روز فقير را بسختى تأمين مي كند، به وى داده شود و در نتيجه او ناگزير گردد براى تامين روزى بخور و نميرى، هر روز دست احتياج به سوى اين و آن دراز كند.به دلیل همین بخششهای بینظیر، امام حسن(ع) به «کریم اهل بیت(ع)» شهرت یافتند.
تولد و کودکي
فرزند گرامي رسول الله و نخستين نوه ي او در مقدس ترين ماه هاي سال قمري يعني پانزدهم رمضان سال سوم هجرت چشم به جهان گشود.امام مجتبي عليه السلام در دامان حضرت زهرا (س) بزرگ شد. او از همان دوران کودکي از نبوغ سرشاري برخوردار بود وي با حافظه ي نيرومندش، آياتي را که بر پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله نازل مي شد، مي شنيد و همه را حفظ مي کرد و وقتي به خانه مي رفت براي مادرش مي خواند و حضرت فاطمه (س) آن آيات و سخنان رسول الله صلي الله عليه و آله را براي حضرت علي عليه السلام نقل مي کرد و علي عليه السلام به شگفتي مي پرسيد: اين آيات را چگونه شنيده است؟ و زهراي مرضيه مي فرمود: از حسن عليه السلام شنيده ام.به داستاني در اين مورد توجه کنيد: «روزي علي عليه السلام پنهان از ديدگان فرزندش به انتظار نشست، تا ببيند فرزندش چگونه آيات را بر مادرش تلاوت مي کند.امام حسن عليه السلام به خانه آمد و خواست آيات قرآن را براي مادرش بخواند ولي زبانش به لکنت افتاد و از گفتار باز ماند و چون مادرش علت را پرسيد، گفت: مادر جان! گويا شخصيت بزرگي در اين خانه است که شکوه وجودش، مرا از سخن گفتن باز مي دارد».
اسوه ي بزرگواري
امام حسن عليه السلام در طول زندگي پر برکتش همواره در راه هدايت و ارشاد مردم گام بر مي داشت و شيوه ي برخوردش با عموم مردم - حتي دشمنان - چنان جالب و زيبا بود که همه را به خود جذب مي کرد.مورخين نوشته اند «روزي امام مجتبي عليه السلام سواره از راهي مي گذشت. مردي شامي بر سر راه آن حضرت آمد و ناسزا گفت. وقتي که فحش هايش تمام شد، امام عليه السلام رو به او کرده و سلامش کرد! آنگاه خنديد و گفت: اي مرد! فکر مي کنم در اين جا غريب هستي... اگر از ما چيزي بخواهي، به تو عطا خواهيم کرد. اگر گرسنه اي سيرت مي کنيم، اگر برهنه اي مي پوشانيمت، اگر نيازي داري، بي نيازت مي کنيم، اگر از جايي رانده شده اي پناهت مي دهيم، اگر حاجتي خواسته باشي برآورده مي کنيم، هم اينک بيا و مهمان ما باش. تا وقتي که اين جا هستي مهمان مايي...مرد شامي که اين همه دل جويي و محبت را از امام مشاهده کرد به گريه افتاد و گفت:«شهادت مي دهم که تو خليفه ي خدا روي زمين هستي و خداوند بهتر مي داند که مقام خلافت و رسالت را در کجا قرار دهد. من پيش از اين، دشمني تو و پدرت را به سختي در دل داشتم. اما اکنون تو را محبوب ترين خلق خدا مي دانم.آن مرد، از آن پس، از دوستان و پيروان امام عليه السلام به شمار آمد و تا هنگامي که در مدينه بود، همچنان مهمان آن بزرگوار بود.
اسوه ي ايثارگري
يکي ديگر از صفات برجسته ي امام مجتبي عليه السلام انفاق و بخشش بي سابقه ي اوست.تاريخ نگاران نوشته اند: امام حسن عليه السلام دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار دارايي اش را به دو نصف کرده، نيمي را براي خود گذاشت و نصف ديگر را در راه خدا انفاق کرد. امام حسن عليه السلام ملجاء درماندگان، آرام بخش دل هاي دردمندان و اميد تهيدستان بود، هيچ گاه نشد که فقيري به حضور آن بزرگوار برسد و دست خالي برگردد. در همين مورد نقل کرده اند: مردي به حضور امام حسن عليه السلام آمد و اظهار فقر و حاجت کرد. امام حسن عليه السلام دستور داد تا پنجاه هزار درهم، به اضافه ي پانصد دينار به او بدهند. مرد سائل حمالي را صدا زد که پول هايش را برايش ببرد. امام مجتبي عليه السلام پوستين خود را هم به آن مرد داد و فرمود: اين را هم به جاي کرايه به آن مرد بده.
ولادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) مبارک باد
پاورقي:
ستارگان درخشان، ص 42 و ص 46، محمد جواد نجفي.
تاريخ خلفاء، ص 73، سيوطي - دائرة المعارف بستاني واژه ي حسن.
ترجمه ي زندگاني امام حسن، ص 59، باقر شريف القرشي و همان، ص 60.
تاريخ يعقوبي، ج 2 ص 215- اسد الغابه، ج 2 ص 13، تذکره سبط بن جوزي، ص 196.
منابع:
ابنا، خبرگزاری اهل بیت(ع).
http://www.kareym.valiasr-aj.net.
http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx میلاد امام حسن(ع)
http://feraghat90.blogfa.com/post-154.aspx امام حسن مجتبي (ع) 1
http://feraghat90.blogfa.com/post-156.aspx امام حسن مجتبي (ع) 2
http://feraghat90.blogfa.com/post-890.aspx ز خون جگر باغ لاله کرد
میلاد امام حسن(ع) مبارك
نسيمي از آموزه هاي اخلاقي امام حسن مجتبي(ع)
http://feraghat90.blogfa.com/post-143.aspx
ولادت, کریم اهل بیت, ولادت امام حسن مجتبی, امام حسن مجتبی؛مظهر جود و بخشش, میلاد امام حسن, ع, مبارك
میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) مبارك
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
