جان و دل وام عشق و الفت اوست
دست هايم رهين بيعت اوست
سر ما فديه ره آن دوست
اين زمان تا هميشه نوبت اوست
اين و آن ره نيافتند به دل
سينه ي من حريم حرمت اوست
غفلتش هم براي من مرگ است
زندگي در نگاه الفت اوست
زانكه ما كشتگان راه وي ايم
اين هم از لطف و مهر و همت اوست
عقل طفلي ست در دبستانش
عشق از بندگان دولت اوست
حرف اهل جهان تمام شده ست
گوش، چشم انتظار صحبت اوست

مهدي باقر

يا علي مدد!

(1)
213 بار صدايت زدم
از حال رفتم
چشم كه باز كردم
تو نبودي، امّا
پيشاني ام بوي بهار مي داد.

(2)
ميخي بر دل نشست
پهلويي شكست!

(3)
دلم دوپاره است
نيمي در بقيع
نيمي در كربلا

(4)
هيجده كبوتر سپيد بال
روي بام دل نشست
پشت آسمان شكست! 

عبدالرحيم سعيدي راد